هـــــــــــزاری

کوه پرسید: زِ رود

زیر این سقف کبود راز ماندن در چیست؟

گفت: در رفتن من

کوه پرسید و من؟

گفت، در ماندن تو

بلبلی گفت: و من ؟

خنده ایی کرد و گفت در غزل خوانی تو

آه ازآن آبادی که در آن کوه رَود، رود مرداب شود و در آن

بلبل سرگشته سرش را به گریبان ببرد و نخواند دیگر

من و تو بلبل و کوه و رودیم

 راز ماندن جز، در خواندن  من،  ماندن تو، رفتن یاران سفرکرده مان نیست

                                                                           بدان...